Een beknopte samenvatting van een interview met een Franse arts, die werkzaam is in de Oekraïne. Hij woont sinds 2014 in de Oekraïne.
(Via een Oekraïense die in Wierden woont kregen wij het onderstaande beknopte interview doorgestuurd.)
Het gaat hier over Dr. Chris, zoals de soldaten hem noemen, hij wil absoluut niet dat zijn achternaam genoemd wordt, omdat de Russische propaganda alle buitenlandse burgers, zelfs vrijwilligers, als huurlingen markeert.
Hij lijkt meer op een vrolijke Kaukasiër dan op een voormalige militaire arts uit Frankrijk.
Hij kwam naar Oekraïne vlak voor de Revolutie van de Waardigheid. Net als een toerist. Zijn vrienden besloten hem de Maidan(de Oekraïense revolutie van 2014) te laten zien, en hij kwamen daar aan op de dag dat de studenten werden geslagen. Hij schrok er eerlijk gezegd van. In een Europees land werden mensen geslagen omdat ze besloten hun onenigheid te uiten. Toen was er de opstand en werd hem aangeboden om te werken in de medische dienst van de Maidan.
Toen de vijandelijkheden uitbraken, werd hij opnieuw gevraagd om te helpen. De voorziening van het Oekraïense leger in die tijd was gewoon op nul, de opleiding in tactische geneeskunde was ook nul, dus hij had natuurlijk genoeg werk.
Enkele citaten uit het interview:
De Russen jagen systematisch op artsen en vernietigen medische punten aan de frontlinie. Onder dergelijke omstandigheden werken de NAVO-normen, die 1 uur voorzien voor het vervoer van gewonden naar een veldhospitaal, niet. In de ziekenhuizen staan rijen van enkele honderden mensen, die gewonde soldaten moeten doorstaan om een onderzoek door een arts te krijgen en een certificaat van indienststelling te krijgen. Ook revalidatiecentra zijn onvoldoende, gezien het aantal gewonden.
Medische moordenaars
– Al tijdens een grootschalige invasie, als ik het goed begrijp, had je ook veel avonturen, bovendien niet altijd even prettig. Zeggen uw soldaten dat u gewond bent geraakt?
Ja, en meer dan eens. De ernstigste was in de buurt van Bakhmut afgelopen oktober. Een voltreffer op het stabilisatiepunt waar ik was. Helaas hebben we te maken met wezens die we heel moeilijk mensen kunnen noemen. Russen jagen bewust op artsen in strijd met internationale conventies. Onze artsen komen vaak onder de klappen van Russen, onder hen zijn er doden en gewonden. Vooral in de buurt van Bakhmut. Russische sluipschutters jagen doelbewust op onze artsen, onze evacuatievoertuigen zijn getroffen met gericht vuur. Ik ken geen enkel gewapend conflict van onze tijd, waar zo doelbewust op artsen wordt gejaagd.
RUSSISCHE SLUIPSCHUTTERS JAGEN DOELBEWUST OP ONZE ARTSEN, ONZE EVACUATIEVOERTUIGEN ZIJN GETROFFEN MET GERICHT VUUR
Ik vroeg eens aan een gevangen genomen Russische officier waarom ze zo obsessief Oekraïense artsen vermoordden. Waarop hij antwoordde dat de leiding hen vertelde dat officieren van het hoofdkwartier zich verplaatsten in Oekraïense medische voertuigen, dus ze moesten prioritair worden vernietigd. Complete dwaas! Uitgevonden om op de een of andere manier het doden van mensen te rechtvaardigen die niet kunnen worden aangeraakt in overeenstemming met alle internationale conventies.
“En onder welke omstandigheden ben je gewond geraakt?”
De eerste keer waren we bedekt met mortieren. Het was duidelijk dat ze op ons medische evacuatievoertuig schoten. Nog een paar lichte fragmentaties. En het moeilijkste was toen de Russen ons stabilisatiepunt onder vuur namen. Wat voor hen, ik herhaal, een gangbare praktijk is, evenals stakingen in ziekenhuizen. Toen gooide de ontploffingsgolf me gewoon uit het voertuig. Ik had het geluk dat ik echt een hoogwaardig harnas droeg, want ik werd ook in de rug geraakt door een groot stuk munitie. Dus kwam hij vast te zitten in het harnas.
(Hij laat mij het stuk munitie zien, de grootte van het stuk munitie en het gewicht zijn echt indrukwekkend.)
Hierdoor heb ik een kneuzing en een aantal andere problemen. Maar vergeleken met anderen zijn dit kleinigheden. Toen stierven vijf mensen op dat aanvalspunt…
IN DEZE OORLOG KUNNEN WE HEEL VAAK DE GEWONDEN EVACUEREN, NIET TIJDENS EEN BEPAALD “GOUDEN UUR”, MAAR ALLEEN ‘S NACHTS
Hoewel we voertuigen hebben die de gewonden kunnen evacueren, is evacuatie zelf in onze omstandigheden erg gevaarlijk: naast de gewonde zelf is er een hoog risico op het doden van degenen die evacueren. Zoals ik al zei, hebben we te maken met een vijand die geen conventies erkent en bewust op artsen jaagt. En in omstandigheden waarin de gewonden zeer waarschijnlijk de hele dag moeten wachten op evacuatie, werken al deze NAVO-normen met betrekking tot het “gouden uur” helemaal niet.
TIJDENS DE TWEEDE WERELDOORLOG STIERVEN VEEL VAN DE GEWONDEN OMDAT ZE NIET OP TIJD KONDEN WORDEN GEËVACUEERD, EN NU IS HET HETZELFDE
Ook is er een nijpend tekort aan revalidatiecentra. Vandaag zijn er in Oekraïne veel gewonden die revalidatie nodig hebben. Natuurlijk zijn er rehabilitatiecentra, bovendien proberen ze nieuwe te openen in verschillende steden. Maar ze ontbreken nog steeds, ze zijn als een druppel op een gloeiende plaat. En dit is een probleem dat niet onmiddellijk na de overwinning zal verdwijnen. Revalidatie is het soort dingen dat we over vele jaren nog nodig zullen hebben.
Dr. Chris valt stil en laat me de foto’s van zijn mobiele telefoon zien. Op een ervan is het been van de gewonde man, of beter gezegd de stukken die ooit de voet waren, aan een complexe metalen structuur geregen. Op mijn domme vraag knikt Christian met zijn hoofd: “Ja, hij heeft dat been gered.” Op een andere foto lijkt er een stuk verkoold hout te zijn, en alleen als je ernaar kijkt, kun je begrijpen dat dit het onderbeen van een menselijk been is. “Bevriezing, er was amputatie van meerdere vingers, maar ook het been werd gered”, zegt Chris. Dan laat hij onverwacht een foto zien van een kat, die volgens hem is opgepikt in de loopgraven bij Zolote. “Je hebt gewoon geen idee hoe hij er vroeger uitzag. Maar we hebben hem ook gered”, voegt Chris toe en glimlacht breeduit.
Tot zover enkele citaten uit het interview.
Deze Franse dokter vertelt in het interview ook over de periode voor de oorlog en over de revolutie. Wij als Stichting Oost-Europa Enter/Rijssen/Wierden ondersteunen de hulp die keihard nodig is in de Oekraïne.
(Deze arts heeft recent een generator en diverse hospitaal goederen van de Stichting Oost-Europa Enter/Rijssen/Wierden gekregen.)
Wij ondersteunen daar waar vraag naar is zoals: geld hospitaalgoederen kledingetc. Ook ondersteunen wij in Hongarije en Roemenië de Oekraïense vluchtelingen. Zonder uw hulp zou dit niet mogelijk zijn.
