In 1984 werd het eerste bezoek gebracht aan Roemenië met hulpgoederen, bijbels, liedboeken, catechisatiemateriaal, belijdenisformulieren, enz. We konden toen niet bevroeden dat we dit werk na jaren nog steeds niet kunnen opgeven vanwege de noden in de voormalige Oostbloklanden.

In de beginjaren was het vanwege de grenscontroles vaak moeilijk om met de hulpgoederen de grens over te komen. De grenscontroles voor Hongarije, Tsjechië/Slowakije, Oekraïne en met name Roemenië deden ons dikwijls aan pesterijen denken. Urenlang werden onze vrijwilligers aan de grens opgehouden met spullen uit te pakken en na controle weer in te pakken, hopend en biddend dat de douanebeambten de bijbels en andere verboden spullen niet zouden vinden.

De grensovergangen Satu Mare en Oradea boezemden ons groot ontzag in en ook soms angst vanwege de strenge controles. De in een gastank verborgen verboden spullen hebben ze gelukkig nooit gevonden. De gastank staat nu al jaren in een museum in Hongarije.

In de beginjaren werden vele adressen in genoemde landen bezocht. De adressen werden ons via een stichting in Zwolle doorgegeven, met diverse opdrachten. Tijdens de bezoeken moest je constant op je hoede zijn. De Securetate (geheime politie) was overal aanwezig en hield alles in de gaten. Verraad lag altijd op de loer en speelde een grote rol. Afluisterapparatuur werd veelvuldig gebruikt en luistervinken zaten in kerken en in openbare gebouwen.

Vanaf 1990 concentreren we onze hulpverlening op bepaalde adressen, dit in overleg met andere organisaties. Bijvoorbeeld richten we ons op de stad Carei (ca. 23.000 inwoners) en omgeving, gelegen in het westen van Roemenië. Daar is ruimte aanwezig voor tijdelijke opslag van de goederen en beschikken we over een winkel (C&E, Carei en Enter) waar de gebrachte kleding tegen een zeer lage prijs wordt verkocht. Van de opbrengst worden in de directe omgeving van Carei projecten gesteund en worden kledingstukken verdeeld onder de allerarmsten.

In al die achter ons liggen jaren werden vele reizen gemaakt en zijn er hechte contacten ontstaan. Helaas merken we dat de reizen nog steeds in een grote behoefte voorzien.