Maandag 07 april 2025
Vandaag vertrekken we naar onze eerste stop, Neuhaus am Inn. Stipt om zeven uur gaan we rijden vanaf Evert. Zaterdag hebben we de bus en aanhanger al geladen. Alles lekker snel ingepakt, wegen (ruim 6000 kilo), neuswiel ophalen en pats….knapt er toch een borgpennetje dat het neuswiel omhoog houdt. Zo kunnen we onmogelijk de 4700 geplande kilometers rijden. Probleem……., maar op zaterdag vakkundig opgelost bij LMB Hoge Hexel, terwijl ze van plan waren te gaan sluiten. Gratis. Topservice. We kunnen op pad!!
Na een lange dag, waarbij we meerdere keren stoppen om te genieten van een kop koffie en de half harde, half zachte, half gekookte, half rauwe droge worst, specialiteit van Annie, zijn we aangekomen in Mittich.
Hier overnachten we bij pension Eva, dat we altijd als overnachtingsadres gebruiken. Om wat te eten steken we de Inn over naar Schärding in Oostenrijk. Een erg mooi plaatsje, waar we in Wirtshaus zur Bums’n belanden. Beetje vreemde naam, maar het is een gezellig authentiek Oostenrijks restaurant.
Dinsdag 08 april 2025
Vanmorgen om acht uur vertrokken na een goed ontbijt en aangekomen om acht uur in de avond. Uiteraard weer de gebruikelijke perikelen, zoals geld wisselen aan de grens tussen Oostenrijk en Hongarije. Het is door de jaren heen echt een verwaarloosde plek geworden. Door de totale reisduur is het al met al best een pittige dag.
Eenmaal aangekomen in Nagyecsed wacht ons echter een fijn avondmaal en daar knapt een mens van op, Toen we hier twee jaar geleden waren werden we uitgenodigd door de burgemeester met een palinka (lokale sterke drank) proeverij en Hongaarse hapjes. Wij hebben toen beloofd om een Hollandse jenever- en kaasproeverij terug te doen. Zo gezegd zo gedaan. Afgedaald in een sfeervolle kelder hebben we vier jenevers en vier Hollandse kazen gepresenteerd aan de burgemeester en de dominee.
Het geheel viel goed in de smaak. Het bleef nog lang gezellig en uiteindelijk zijn we naar ons logeerverblijf gebracht. We hebben weer een heel huis voor ons zelf. Proberen een beetje bij te slapen en dan morgen lossen op vier adressen.
Woensdag 09 april 2025
Nadat we vanmorgen al vroeg hebben gelost in Nagyecsed zijn we doorgereden naar Zsurk, pal op de Oekraïense grens. De rit er naar toe gaat alleen over B wegen die, laten we het voorzichtig zeggen, wat achterstallig onderhoud hebben. We worden weer hartelijk ontvangen met frisdrank en koekjes.
We laden de goederen uit en bezoeken dan de kleine, maar fijne kerk. We beklimmen de toren via ongelijke houten traptreden. Ton besluit niet verder te gaan dan tot op de helft. (Hoogtevrees is niet zijn beste vriend😁). Evert en Harrie klimmen moedig verder tot in de nok.
Daarna gaan we nog naar een gymnasium, dat komende zomer dienst gaat doen als logeeradres voor een stuk of dertig tieners. Zij gaan vrijwilligerswerk doen. Na het bezoek aan de school, waar wij een uitgebreide rondleiding van de directeur krijgen, gaan we naar Eperjeske, waar we weer goederen lossen en getrakteerd worden op een warme maaltijd, bestaande uit eiersoep, vis, kip Hungarian style, rijst en zelf ingelegde augurken. Als dessert krijgen we een soort oliebollen.
Het laatste adres in Hongarije is in Takos. Ook hier lossen we weer goederen. En, omdat we er wat magertjes uitzien vermoed ik, ook hier weer een uitgebreide lunch met vlees en rijst. Ook weer lekker. We sluiten de avond af bij Aaron en Annemarie met de ouders van Aaron en enkele gasten uit Oekraïne. Het geheel gelardeerd met een lichte maaltijd van soep, macaroni en kip. Oh ja en een soort oliebol na.
Donderdag 10 april 2025
Na afscheid te hebben genomen van Aaron en Annemarie vertrekken we stipt om 08.00 uur. Uiteraard nadat er een foto is gemaakt.
We gaan naar Cernat in Roemenië. Een rit van 500 kilometer waar we zeker een uur of tien over doen. Dan hoef ik over de staat van de wegen niets meer uit te leggen😁. Bij de grens worden we uitgebreid gecontroleerd door de Roemeense grenspolitie. Paspoorten, auto- en kenteken papieren en een blik op de lading. Kost ons een minuut of twintig. Ook wat dat betreft gaan we een stukje terug in de tijd. We rijden over de Karpaten die we inmiddels achter ons hebben gelaten. Als er dan ineens een alert uit de telefoons schalt worden we gewaarschuwd voor zeer zware windstoten. Gevolg is dat we door zandstormen rijden. In Roemenië!! Als we nog een uur of drie moeten rijden worden de dorpjes steeds armoediger. Onderaan de ladder van rijkdom staan de zigeuners, ver onderaan. Helaas. We passeren nog een bergrug, nu in sneeuwbuien. Op de wegen die door kleine dorpjes leiden en waar vrachtwagens overheen knallen met grote snelheid, zijn regelmatig nog de paard en wagens te zien als verkeersdeelnemers. Levensgevaarlijk.
Uiteindelijk zijn we goed aangekomen in Malomkert. Dit is het gastenverblijf van Laszlo en Ilonka, waar we de komende dagen verblijven. Het ziet er allemaal sprookjesachtig uit, aangezien het fors heeft gesneeuwd. We komen hier al vele jaren en altijd is er een gastvrije ontvangst. Ook nu weer. De maaltijd staat klaar, net als de palinka.
Als Laszlo en de twee dames die het diner hebben geregeld zijn vertrokken hebben we Malomkert voor ons zelf. Heerlijk rustig en zonder enige vorm van verbinding met de buitenwereld. Malomkert ligt buiten het dorp Cernatul de Sus, verlaten van alles. Het is hier prachtig. Oh ja, de poort gaat dicht om de beren buiten te houden. Of die beren dat snappen😬😬😬.
Vrijdag 11 april 2025
We hebben heel lekker geslapen. Het was vannacht min zeven. De verwarming deed het niet, maar er lagen zoveel dekbedden en dekens dat het bij min 20 nog niet koud zou zijn. Het ontbijt wordt voor ons geregeld en de houtkachel brandt volop. Perfect voor elkaar hier.
Vandaag een rustig dagje en als het buiten ietsje is opgeknapt, qua weer, rijden we naar het verderop gelegen Targu Secuiesc. Het is bar koud. Volop winter nog hier. We drinken koffier en trakteren ons op een lekker Roemeens gebakje. We wandelen nog even rond en rijden dan terug naar Malomkert.
Zaterdag 12 april 2025
Gisteren heeft Laszlo trouwens nog een winterse barbecue geregeld. Gewoon buiten in de sneeuw. Eten deden we gelukkig binnen. Roemenië is niet de allerbeste plek voor vegetariërs, hoewel de aardappelen, tomaten, komkommers en radijzen van topkwaliteit zijn😏. Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Laszlo en Ilonka.
Met een beetje weemoed, want het is maar de vraag of Harrie en Ton hier, na al die jaren, nog eens weer zullen komen. En nu zijn we onderweg van Roemenië naar Servië, Novi Sad. We rijden weer hoog door de bergen en we zien langs de weg, waar maar een plekje vrij is om te parkeren, locals proberen hun waren aan de man te brengen. De eerste koolzaadvelden duiken op. We schieten aardig op en zijn rond kwart over drie in Timisoara. De Servische grens komt in beeld.
En dan kom je logischerwijs bij de grens natuurlijk. We weten nu weer dat we een niet Schengen land in zijn gereden. Wat een ongelooflijk chagrijnige ambtenaar van de grens politie. Soort marechaussee zeg maar. De douane was daarentegen weer super vriendelijk. Mwoah, ok. Beetje vriendelijk. Een foto hebben we niet durven maken.
Na een lange, maar verder wel rustig verlopen reis komen we aan in Novi Sad. We checken in en nemen een taxi naar de stad. Wat een verrassend levendige stad. Veel mensen op de been en vol met gezellige terrassen. We drinken een biertje en eten een pizza. We sluiten af met een spelletje Yahtzee in de bar van het hotel. Oh ja, van min zeven graden naar plus twintig graden. Dat is ook wel lekker.
Zondag 13 april 2025
We verlaten Novi Sad op weg naar Zagreb en rijden over de berg Fruska Gora door een prachtig nationaal park. Servië is geen lid van de EU. Bij een groot bouwproject in de bergen is aan grote spandoeken te zien dat China alweer een financiële vinger in de pap heeft, zoals op zoveel plekken in de wereld.
Nadat we zijn aangekomen en de bus met aanhanger zeer precies door Harrie is geparkeerd op een uiterst smalle plek, gaan we naar het centrum van Zagreb. Veel foto’s maken gaat hem niet worden, want zo ongeveer de hele stad staat in de steigers. Zelfs de funiculaire die je van Zagreb hoog naar laag brengt (of andersom uiteraard) wordt onderhanden genomen.
Maandag 14 april 2025
Ne een rustig verlopen rit komen we aan in het achtste land op onze route en wel in Maribor in Slovenië. Wat een prachtig mooi stadje. Heerlijk ontspannen sfeertje en prachtig weer. Dat helpt ook.
Hierna rijden we door naar Graz in Oostenrijk.
Mooi op tijd zijn we aangekomen in Graz, Oostenrijk. Het hotel heeft een self check in. Ton heeft het hotel geregeld en iedereen die Ton kent weet dat hij digitaal bijzonder goed onderlegd is. Dus niet. Goed, een half uur later, systeem in de war, Ton in de war en een hulplijn in de war die op afstand mee kijkt, maar dan zijn we gelukkig wel binnen😏. Met de tram naar het centrum en dan openbaart zich een mooie Stadtmitte. Klein biertje en colaatje en klaar. We denken voortdurend aan gezond eten en we besluiten Aziatisch te gaan. Ramen it is. Lekker hoor.
Dinsdag 15 april 2025
We zijn alweer vroeg op pad en hadden eigenlijk een overnachting in München gepland voor komende nacht, maar het gebrek aan parkeermogelijkheden doet ons naar Ingolstadt “verschuiven”. En dat blijkt geen slechte keus te zijn. Goed hotel, auto voor de deur en op loopafstand de oude binnenstad. Eenmaal daar blijven we trouw aan de traditie die een paar jaar geleden ontstaan is. We eten Schweinehaxe met Bratkartoffelen. Ein kleines Bier dazu. Oh ja en een bak witte koolsalade.
We sluiten af met wat spelletjes in het super fijne hotel dat nog een plekje voor ons had.
Woensdag 16 april 2025
Op weg naar onze laatste slaapplek in Limburg an der Lahn stoppen we in het schilderachtig mooie Rothenburg ob der Tauber. Nu we er toch zijn, nietwaar? Het is een van de Duitse toeristische hotspots aan de Romantische Strasse. Zonde om over te slaan. Het is prachtig mooi.
Ons laatste overnachtingsadres is het evenzo mooie Limburg an der Lahn. Morgen weer op huus an.
Donderdag 17 april 2025
Na een voorspoedig verlopen laatste traject komen we weer aan in Wierden. Home sweet home. De bus wordt gewassen en van binnen schoongemaakt voor de volgende groep. Het is best een avontuur als je met bijna 6500 kilo zo’n 4750 kilometer rijdt over wegen zoals in Hongarije, Roemenië en Servië. Des te fijner als we dan weer veilig thuis zijn. Het was weer een prachtige reis.
